Δημήτρη Βλαχοπάνου«από ήλιο και στάχτη»
Αίθουσα Παλαιάς Δημοτικής Αγοράς Αγρινίου
Δευτέρα 8 Απριλίου2024, 8:00 μ.μ.
Το βιβλίο του Δημήτρη Βλαχοπάνου «από ήλιο και στάχτη»παρουσιάζουν τη Δευτέρα 8 Απριλίου και ώρα 8.00 μ.μ. στην Αίθουσα της Παλαιάς Δημοτικής Αγοράς Αγρινίου (Σκαλτσοδήμου 9) οΠανηπειρωτικός Σύλλογος Ν. Αιτωλοακαρνανίας, ο Σύλλογος Γυναικών Καλυβίων Αγρινίου «Δήμητρα» και οι εκδόσεις 24 γράμματα.
Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα του δήμου Αγρινίου.
Τον συγγραφέα και το βιβλίο θα παρουσιάσει ο Θεόδωρος Χρ. Χήρας, ΙατρόςΝεφρολόγος, ΔιευθυντήςΕΣΥ, ΣισμανόγλειοΑττικής, Συγγραφέας εξ Αγρινίου. ΗΚατερίνα Ντάνου – Λιβιτσάνου, φιλόλογος – ποιήτρια και συγγραφέας, θα προλογίσει, θα συντονίσει και θα συζητήσει με τον συγγραφέα.
Χαιρετισμό θα απευθύνουν ο πρόεδρος του Πανηπειρωτικού Συλλόγου Ν. Αιτωλοακαρνανίας Νίκος Θάνος και η πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Καλυβίων «Δήμητρα» Μαίρη Ζαπαντιώτη.
Το βιβλίο «από ήλιο και στάχτη» είναι ένα αντιπολεμικό μυθιστόρημα, με κυρίαρχο σημείο αναφοράς τον μεταπολεμικό κόσμο του ψυχρού πολέμου και τον αντίχτυπο που άφησαν πίσω τους οι σφαγές και τα ολοκαυτώματα στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της τριπλής φασιστικής κατοχής 1941 – 1944.
Βασικό στοιχείο της δράσης των κεντρικών ηρώων είναι το αίσθημα της ατομικής ευθύνης και της ανθρώπινης αλληλεγγύης τόσο σε καιρό ειρήνης όσο και, ακόμη περισσότερο, σε καιρό πολέμου.
80 χρόνια μετά την ασύλληπτη καταρράκωση του ανθρώπινου πνεύματος στους μαρτυρικούς τόπους, όπου η αλόγιστη οργανωμένη βία της γερμανικής Βέρμαχτ ξεπέρασε κάθε όριο και αμαύρωσε τις σελίδες της ιστορίας με τα κτηνώδη εγκλήματα πολέμου, το λουτρό αίματος συνεχίζεται κάτω από νέες και διαφορετικές συνθήκες. Τα εγκλήματα κατά των αμάχων και των παιδιών εξακολουθούν να είναι τρομακτικά και να πλημμυρίζουν με πολλή θλίψη τις μέρες μας.
Τα ολοκαυτώματα της Ελλάδας και συνολικότερα οι αιματοβαμμένοι τόποι αποτελούν μια διαρκή και ασίγαστη υπόμνηση σε όσους έχουν ανοιχτά τα μάτια της ψυχής τους και νοιάζονται αληθινά για τον άνθρωπο και την αξιοπρέπειά του. Οι ανυπεράσπιστοι νεκροί της πολεμικής βαρβαρότητας ψιθυρίζουν μέσα μας πως η ανάγκη για έναν δίκαιο κόσμο δε συνιστά ένα συλλογικό μόνο αλλά και ένα ατομικό καθήκον. Η δολοφονία παιδιών καταγράφεται ως μια ανείπωτη τραγωδία. Και η σωτηρία παιδιών ως ένα ανυπέρβλητο μεγαλείο.
