«Κι’ οι μάνες τα άκοφτα γκρεμνά, σαν Παναγιές τα ανέβαιναν
με την ευχή στον ώμο τους κατά τον γιο πήγαιναν
και τις ανεμοτραμπάλιζε ο άνεμος φορτωμένες
κι’ έλυνε τα τσεμπέρια τους κι’ έπαιρνε τα μαλλιά τους
κι’ έδερνε τα φουστάνια τους και τις σπαθοκοπούσε
μ’ αυτές αντροπατάγανε ψηλά πέτρα την πέτρα
και ανηφόριζαν στην γραμμή ώσπου μες τα σύννεφα
χάνονταν ορθομέτωπες η μια πίσω στην άλλη.»
(Ν. Βρεττάκος)
