Μάνα κράζει το παιδάκι
Μάνα ο γιος και μάνα ο γέρος
Μάνα ακούς σε κάθε μέρος
Αχ! Τι όνομα γλυκό.
Τη χαρά σου και τη λύπη
Με τη μάνα τη μοιράζεις
Στοργικά την αγκαλιάζεις
Δεν της κρύβεις μυστικό…
( Γ. Μαρτινέλλης.)
Η γιορτή της μητέρας αποτελεί φόρο τιμής και ένδειξη αναγνώρισης της προσφοράς της στην οικογένεια, την κοινωνία και το έθνος.
Στην αρχαία Ελλάδα γιορταζόταν το Μάιο μήνα και ήταν αφιερωμένη στη θεά Γαία, μητέρα θεών και ανθρώπων.
Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, η γιορτή της μητέρας, που ήταν αφιερωμένη στη θεά Κυβέλη, γιορταζόταν το Μάρτιο μήνα.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, ο αγώνας της δασκάλας Άννας Τζάρβις στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, για την καθιέρωση της γιορτής της μητέρας, δικαιώθηκε το 1914, με την καθιέρωση της γιορτής, την 2η Κυριακή του Μάιου.
Στην Ελλάδα, η γιορτή της μητέρας αρχικά καθιερώθηκε το 1929 να εορτάζεται μαζί με τη γιορτή της Υπαπαντής.
Τελικά στη δεκαετία του 1960 , η γιορτή αποφασίσθηκε να γίνεται τη 2η Κυριακή του Μαΐου.
Μάνα, Μητέρα, Μαμά!
Σ’ όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, το όνομά της μητέρας έχει την ίδια γλυκύτητα , τον ίδιο συμβολισμό, πιστό αντίγραφο της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Ο λόγος της βάλσαμο, η μορφή της αποπνέει αγιοσύνη, οι πράξεις της σύμβολο αυτοθυσίας.
Η προσφορά της ένας αδιάκοπος αγώνας χωρίς προσμονή ανταπόδοσης, η θέλησή της αδάμαστη, το κουράγιο της ακατάβλητο, το χαμόγελό της θείο.
Αστείρευτη πηγή δύναμης, μπροστάρισσα στους αγώνες της ζωής, παρούσα στις καθημερινές δυσκολίες, ένα υπέροχο ποίημα, μία θεϊκή έμπνευση, ένα μαγικό άγγιγμα, ένα θεϊκό δώρο στους ανθρώπους.
Η παγκόσμια λογοτεχνία, ασχολήθηκε εκτενέστατα με το φαινόμενο της μητέρας και έχει δώσει αριστουργήματα λόγου και τέχνης, σε αξιόλογες εκδόσεις συγγραφέων, μεταξύ των οποίων ο Μαξίμ Γκόρκι, η Πέρλ Μπακ και ο σύγχρονος Πάολο Κοέλιο.
Με μαεστρία και τρόπο αριστουργηματικό , αληθινές πολλές φορές ιστορίες και γεγονότα διαπερνούν τις σελίδες των βιβλίων τους αναδεικνύοντας την ηρωική μέχρι αυτοθυσίας μορφή τους.
Αγάπη, στοργή και αισθήματα προσφοράς και αυτοθυσίας, συνεχούς προσπάθειας και προσφοράς χωρίς όρια και προσμονή ανταπόδοσης είναι απόλυτα συνυφασμένα με το μητρικό ένστικτο.
Τίποτα δεν στέκεται ικανό να χαλαρώσει τη μητρική αγάπη, τη μητρική προσφορά ακόμα κι όταν αυτή η προσφορά συναντά την άρνηση και την αποδοκιμασία ακόμη και στην περίπτωση της έχθρας ή της απόρριψης.
Η αγάπη της μάνας είναι ένα πανέμορφο , μυρωμένο λουλούδι, που ανθεί κάτω και από τις πιο αντίξοες συνθήκες. Όχι μόνο σε πρόσφορο έδαφος, αλλά και στην παγωνιά και το κρύο, σε άνυδρα τοπία, σε ερήμους αισθημάτων και ανθρωπιάς.
Ατενίζουμε με σεβασμό και βαθιά κατάνυξη, τη Θεοτόκο Μαρία να στέκει γονατιστή μπροστά στον εσταυρωμένο μονογενή της, με μάτια πλημμυρισμένα δάκρυα, τον πόνο και τον σπαραγμό χαραγμένα στο πρόσωπό της, να ψιθυρίζει : «Ω γλυκύ μου έαρ…».
Θυμόμαστε με δέος τις Σουλιώτισσες μάνες, με τα νεογέννητα στην αγκαλιά τους , να τρέχουν μετά το κούρσεμα του Σουλίου από τον Αλή Πασά και εκεί στην άκρη του γκρεμού στο Ζάλογγο, χορεύοντας και τραγουδώντας το «έχε γεια καημένε κόσμε , έχε γεια γλυκιά ζωή…», να προκρίνουν το θάνατο, για να αποφύγουν την ατίμωση και τη σκλαβιά.
Ανείπωτο θαυμασμό προκάλεσε στον πρόσφατο ελληνοιταλικό πόλεμο, το βροντερό παρόν της Ηπειρώτισσας μάνας.
Νύχτα και μέρα, κάτω από αντίξοες συνθήκες, αψηφώντας κινδύνους και κούραση, φορτωμένη πολεμοφόδια και τρόφιμα σκαρφάλωσε σε μονοπάτια και απάτητες κορφές για να προσεγγίσει τους ηρωικούς φαντάρους μας και να προσφέρει το μητρικό χάδι και την παρηγοριά, να τονώσει το ηθικό τους και να στηρίξει τον αγώνα για τη λευτεριά της πατρίδας.
Από τις σπουδαιότερους συγγραφείς στην παγκόσμια λογοτεχνία ο Γάλλος ακαδημαϊκός Ζαν Ρισπέν, τιμημένος με βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας, αποτύπωσε με εύγλωττο τρόπο την καρδιά της μάνας:
Ένα παιδί, μοναχοπαίδι αγόρι
Αγάπησε μίας μάγισσας την κόρη.
Δεν αγαπώ εγώ, του λέει παιδιά
Μα αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου
Της μάνας σου να φέρεις την καρδιά
Να ρίξω να τη φάει το σκυλί μου.
Τρέχει ο γιος τη μάνα του σκοτώνει
Και την καρδιά τραβά και ξεριζώνει
Και τρέχει να την πάει μα σκοντάφτει
Και πέφτει ο γιος κατάχαμα με δαύτη.
Κυλάει ο γιος και η καρδιά κυλάει
Και την ακούει να κλαίει και να μιλάει
Μιλάει η μάνα στο παιδί και λέει:
«εκτύπησες αγόρι μου…» και κλαίει.
“Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ”
